W sobotę 19 września o godzinie 19 pojawimy się na scenie Teatru Kana pierwszy raz od marca. Podarujemy Widzom wyjątkowy dla nas spektakl, który powstał na podstawie „Czarnobylskiej modlitwy. Kroniki przyszłości” białoruskiej noblistki Swietłany Aleksijewicz.
Dedykacja:
Kiedy usłyszałem o przesłuchaniach Swietłany Aleksijewicz w Mińsku, zmroziło mnie.
W jednym z wywiadów w zeszłym roku mówiła:
Plany na przyszłość? Nauczyć się żyć. Nadal tego nie umiem.
Teraz jest chyba jeszcze trudniej. Ziemia tak się szybko obraca, szczególnie w ostatnim czasie. Z jej książek nauczyłem się tego: słuchać, nasłuchiwać, wysłuchać.
Okna mojego mieszkania w Warszawie wychodzą na wschód. Wyobrażam sobie, że to to samo niebo, które jest rozpięte nad Mińskiem. Że te chmury idą wisieć tam. A z nimi kropelki mojego potu, i łzy, które parują i tworzą te statki pochmurne. A potem pada deszczem gdzieś dalej. I piją to zwierzęta. I wszystkie pierwiastki wracają. Jesteśmy bliżej siebie, niż nam się wydaje. Skraplamy się i scalamy.
Bardzo trudno jest uniknąć patosu. Ale czasem zdarzają się takie momenty, kiedy można sobie na niego pozwolić. Droga Pani Swietłano, będziemy mówić Pani słowami, dopóki będziemy umieli. Ma Pani nasze słowo. W sobotę i za każdym kolejnym razem będziemy grać dla Pani, dla Was, nasi przyjaciele z Białorusi. Będziemy stawać z Wami na scenie ramię w ramię. Aż któregoś dnia się uda. Musi.
Krzysztof Popiołek
Пpыcвячэннe:
Калі я пачуў аб допытах Святланы Алексіевіч у Мінску – мяне замарозіла.
У адным са сваіх інтэрв’ю у мінулым годзе Святлана казала так: “Планы на будучыню? Навучыцца жыць. Я далей гэтага не ўмею”. Зараз гэта, безумоўна, яшчэ больш складана. Зямля так хутка круціцца, асабліва ў апошнім часе. З кніг Святланы Алексіевіч я навучыўся слухаць, прыслухвацца і выслухоўваць.
Вокны маёй кватэры ў Варшаве выходзяць на ўсход. Уяўляю сабе, што гэта тое ж самае неба, каторае зараз і над Мінскам. Што гэтыя хмары плывуць, каб вісець і там. А з імі кроплі майго поту і слёзы, каторыя кандэнсуюць і стаюцца гэтымі хмарамі-караблямі. А пасля падаюць дажджом недзе далей. І зверы іх п’юць. І ўсё элементы вяртаюцца. Мы бліжэй да сябе, чым нам падаеца. Мы кроплі і мы цэласць.
Вельмі складана не быць патасным. Але часам здараюцца такія моманты, калі можна на гэты патас сабе дазволіць. Дарагая спадарыня Святлана, мы будзем гаварыць Вашымі словамі, пакуль будзем здольныя. Даем сваё слова. У суботу (19.09) і кожным іншым разам мы будзем граць для Вас асабіста і для Вас, нашыя Беларускія Сябры. Мы будзем ставаць на сцэне плячо ў плячо з Вамі. Ажно аднаго дня ўсё атрымаецца. Бо атрымацца ўжо мусіць.
Кшыштаф Попёлэк,
рэжысёр спэктаклю “Шчыльнасць насельніцтва. Гісторыя выбуху” (паводле кнігі Святланы Алексіевіч “Чарнобыльская малітва. Хроніка будучыні”).
Дзе: Тэатр Кана ў Шчэціне. Калі: 19.09.2020 году.
O spektaklu:
Bohaterowie opowieści Aleksijewicz są pogubieni w czasie. Nieustannie porównujący siebie stąd i siebie z kiedyś, pęknięci, niedokładnie poskładani, mają jednak zdolność przenikliwego spojrzenia. Problem w tym, że jest to spojrzenie Orfeusza, spojrzenie wstecz (w tym wypadku w głąb czaszki, w siebie). Ich oczy napotykają na bezwzględny wzrok utraconego czasu – Meduzy, która grozi powrotem. Boją się: że przeszłość bezpowrotnie minęła, że jest już nie do odzyskania. Dawno wystygły ich ciała, jeszcze schną głowy po tańcu ostatniego dnia lata – w świecie sprzed wybuchu. Kiedyś głowa pociła się na zewnątrz, dziś poci się od środka. I jeszcze – istnieje obawa, że przeszłość znowu może stać się przyszłością. Ci ludzie stali się nosicielami traumy, wyczulonymi na katastrofę. Są prorokami nowych zagrożeń.
Sceniczna chóralna opowieść bada kondycję świata i psychiki człowieka po wybuchu, człowieka przygniecionego ciężarem trudnej przeszłości, funkcjonującego w chmurze obrazów i zdań, które przylepiły się do niego w trakcie drogi i które przyniósł ze sobą aż do: teraz, tutaj.
„Gęstość zaludnienia. Historia wybuchu”
na podstawie „Czarnobylskiej modlitwy. Kroniki przyszłości” Swietłany Aleksijewicz
adaptacja i reżyseria: Krzysztof Popiołek
scenografia: Anna Wołoszczuk
kostiumy: Piotr Popiołek
obsada: Bibianna Chimiak, Karolina Sabat, Dariusz Mikuła, Piotr Starzyński
realizacja: Teatr Kana
premiera: czerwiec 2017
czas trwania: 80 minut
