W kościołach katedralnych odprawiana jest wtedy uroczysta msza sprawowana w godzinach porannych przez biskupa diecezjalnego wraz z prezbiterami. Nazywana jest ona Mszą Krzyżma, ponieważ podczas niej poświęcane są nowe oleje przeznaczone do namaszczeń: podczas chrztu, bierzmowania, sakramentu kapłaństwa oraz przy namaszczeniu chorych. W trakcie tej mszy odbywa się odnowienie przyrzeczeń kapłańskich.
W kościołach parafialnych odprawiana jest tylko jedna uroczysta Msza Św. wieczorem – Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Paschalne.
Podczas mszy w trakcie hymnu Chwała na Wysokości Bogu biją wszystkie dzwony w świątyni. Po zakończeniu śpiewu dzwony i organy milkną.
W czasie Przeistoczenia używane są kołatki bez gongu. Po kazaniu odbywa się obrzęd obmycia nóg dwunastu mężczyzną, czyli tzw. „Mandatum” jako pamiątka obmycia nóg 12-stu Apostołom.
Po zakończeniu Mszy Św. Wieczerzy Pańskiej, Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy adoracji, zwanej ciemnicą (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy), gdzie adoruje się go do późnych godzin nocnych i przez cały Wielki Piątek. W niektórych parafiach Adoracja trwaja całą dobę. Podczas przeniesienia Najświętszego Sakramentu śpiewa się hymn św. Tomasza „Sław języku tajemnicę” (Pange Lingua Gloriosi).
Po zakończeniu liturgii obnaża się ołtarz, zdejmując wszystko (łac. denudatio altaris). Gest ten symbolizuje koniec wieczerzy, odarcie Chrystusa z szat oraz opuszczenia Go przez bliskich. Sam ołtarz bowiem jest symbolem Chrystusa. Niegdyś zachowywano także zwyczaj zmywania mensy ołtarzowej wodą z winem na znak, iż z serca Jezusa wypłynęły krew i woda.
Tabernakulum pozostaje otwarte i puste, a wieczna lampka zgaszona.
